Travma Konusuda Bilgilendirilmiş Öğretim Stratejileri
Sınıf etkileşimlerindeki küçük değişiklikler travma yaşayan öğrenciler için büyük bir fark yaratabilir.
ABD’li çocuklar üçte ikisine kadar istismar, ihmal, doğal afet veya şiddete maruz kalma veya tanık olma gibi en az bir tür ciddi çocukluk travması yaşamıştır. Travma muhtemelen bugün çocuklarımızın karşılaştığı en büyük halk sağlığı sorunudur (CDC, 2019). Travmatize öğrenciler özellikle öz düzenleme, olumsuz düşünme, tetikte olma, yetişkinlere güvenme zorluğu ve uygunsuz sosyal etkileşimlerde zorluk çekmeye eğilimlidirler (Lacoe, 2013; Terrasi & de Galarce, 2017). Genellikle duyguları sağlıklı bir şekilde ifade etmeyi öğrenmediler ve bunun yerine saldırganlık, kaçınma, kapanma veya diğer rahatsız edici davranışlarla sıkıntılarını göstermekteler. Bu eylemler, öğrencinin davranışının temel nedenini anlamayan öğretmenlere faklı hissettirebilir bu da yanlış anlaşılmalara, etkisiz müdahalelere ve cevapsız öğrenme süresine yol açabilir.
Nörobiyolojik olarak, öğrenciler okullarında kendilerini güvende hissetmedikleri, tanınmadıkları ve bakım görmedikleri durumlarda öğrenemezler (Aupperle ve ark., 2012). Öğretmenler, travmatik strese maruz kalan öğrencilerin ihtiyaçlarına proaktif ve duyarlı olduklarında ve sınıfta güvenlik hissini artıran küçük değişiklikler yaptıklarında, öğrenme yeteneklerinde büyük bir fark yaratır. Buna örnekler şu şekildedir:
- KategoriMetodolojiler ve pedagojik yaklaşımlar
- ÜlkeABD
- Dilİngilizce
- Kaynak TürüWeb sitesi
